De 1^e Demokritische Volksbeweging is er voorstander van om Nederland uit de EU terug te trekken, om vervolgens vele ingeleverde bevoegdheden terug te halen.
Het EU-lidmaatschap is knellend en beperkend, waar evenwel financieel zware offers voor moeten worden gebracht. Daarom moet een Nexit serieus worden overwogen. Dan zijn we weer baas in eigen land. Nu worden veel zaken die ook Nederland nationaal aangaan afgehandeld door carrièrepolitici uit diverse landen en hoge ambtenaren in Brussel.

Gelijk met het uittreden uit de EU moeten we weer overgaan naar een eigen munt. In tijden van crisis zouden we zelfstandig, of samen met enkele landen die voor dezelfde problemen staan, moeten kunnen re- dan wel devalueren. Nu houden de Zuidelijke landen de Noorderlingen in een wurggreep. In andere tijden kan het andersom zijn. Oost-Europese landen zorgen weer voor andere problemen.

Na uittreding kunnen we een eigen asielbeleid voeren, waardoor bepaalde bevolkingsgroepen of individuele gelukzoekers kunnen worden geweigerd. Mensen uit brandhaarden die gevaar lopen (door politieke dreiging of ten gevolge van rampen) moeten hier tijdelijk zeer humaan opgevangen kunnen worden, nadat ze een contract hebben getekend om zonder pardon terug te keren naar het land van herkomst op het moment dat het in dat land weer veilig wordt geacht.
Economische asielzoekers worden zonder proces per kerende vlucht terug gestuurd. Duidelijkheid naar potentiele vluchtelingen is essentieel.

Samenwerken vinden wij van De 1^e Demokritische Volksbeweging een noodzaak, uiteraard met respect voor elkaars belangen. Alles dient door en voor elk betreffend land transparant controleerbaar te zijn. Met landen als België, Luxemburg, Denemarken, Verenigd Koninkrijk en/of eventuele andere Scandinavische landen kunnen afspraken gemaakt worden op het gebied van internationale betrekkingen. Ambassadeurs kunnen samen in één gebouw functioneren, ieder apart, maar met gebruikmaking van een gezamenlijke logistiek en uitwisselbare expertise en medewerkers.

Eveneens kan gedacht worden aan samen optrekken tegen woekerprijzen, opgelegd door multinationals, monopolisten en met name de farmaceuten. Op het gebied van defensie kan tevens worden samengewerkt. (Voorbeeld: Denemarken met Luxemburg verzorgen de luchtmachttaken, België de landmachttaken en Nederland de marinetaken)

Eventueel moet gekeken worden of de BeNeLux een hecht en vergaand bondgenootschap zou kunnen aangaan, indien geen andere kleine landen zich willen aansluiten.

De 1^e Demokritische Volksbeweging wil dat we weer veel autonomer worden en kritisch kijken naar diverse internationale verdragen. Overeenkomsten als de TTIP, CETA en het Marrakesh-verdrag moeten worden heroverwogen. NAVO, WHO, IMF, WEF (incl. Bild Back Better) en VN moeten kritisch benaderd en beoordeeld worden. Onze leden bepalen waar we als De 1^e Demokritische Volksbeweging afstand/afscheid van moeten nemen.

Op dit moment zitten onze pensioenfondsen in een ijzeren EU-tang. Onze pensioenpotten zijn niet door Nederlandse werknemers opgebouwd om landen, waar overheden decennialang geen vooruitziende blik hanteerden, nu uit de brand te helpen. De fabel van de krekel en de mier is heel mooi, maar gaat met betrekking tot onze pensioenen een ideaal te ver.

Nederland dient als betrouwbaar te boek te staan. We mogen niet (meer) als het centrum van harddrugs, kinderporno, kindermisbruik en kinderhandel fungeren. Tevens moeten we van het belastingparadijs imago worden verlost. Nederland moet faire vrije handel nastreven.

Door goede doelen af te schaffen en alles gecoördineerd vanuit één ministerie te regelen met een schaal vergelijkbaar met de schaal van Richter, kan hulp gerichter worden geboden. Ook vluchtelingenopvang valt hier onder, evenals allerhande gezondheidsstichtingen (hart-, nier-, lever-stichting, het kankerfonds, maar ook rode kruis, leger des heils, enz., enz.), elk met giga duur betaalde organisaties en huishoudingen.

Het mag niet zo zijn dat tv-bazen bepalen welke zwaar getroffen gebieden middels tranentrekkende tv-shows worden geholpen, en welke wat minder tot de verbeelding sprekende rampengebieden aan hun lot worden overgelaten. Tevens kan de controle op de juiste besteding efficiënter en gerichter worden uitgevoerd.